Sommige mensen zijn 10, 20, 30 jaar of zelfs langer niet aangeraakt. De ‘huidhonger’ of ’tasthonger’ die ze hebben is enorm. Onderzoeker Kory Floyd zegt dat deze huidhonger vaak wordt gebagatelliseerd. Als we honger hebben, is dat niet omdat we willen eten, maar omdat we moeten eten om te leven. Als we dorst hebben, is dat niet omdat we willen drinken, maar omdat we moeten drinken, zegt Floyd. Hetzelfde geldt voor slaap en alle andere menselijke behoeften, vooral aanraking.
Een gebrek aan aanraking tast de gezondheid aan
Gebrek aan aanraking verslechtert de gezondheid, zegt Floyd. Uit zijn onderzoeken is gebleken dat mensen met een gebrek aan relaties depressiever zijn, zich geïsoleerd voelen en een slechtere gezondheid hebben dan mensen die regelmatig worden aangeraakt. In Nederland bestaat er vaak grote bezorgdheid dat de een te dicht bij de ander komt of zelfs last heeft van aanraking. Maar het tegendeel is vaak het geval: mensen verlangen naar aanraking, maar er is te weinig van.
Ouderen, gehandicapten, jongeren, getraumatiseerde “gezonde” mensen, sociale fobieën, depressieve mensen, mensen zonder gezin – iedereen kan last hebben van contactloosheid. Velen willen niets liever dan een partner en een gezin. Hiervan kan men verstoken blijven door de meest uiteenlopende omstandigheden.
Gratis knuffels – beter dan niets
De Free Hugs-beweging (Free Hugs = “Free Hugs”) is actueel. Veel mensen lukt het niet om een gewone vriendschap uit angst voor hechting naar een meer intiem niveau te brengen. Zelfs diepere gesprekken of lichte aanrakingen zijn zeldzaam. Soms ligt de oorsprong in de vroege moeder-kindrelatie: hoe kan een kind een relatie met een moeder opbouwen die een muur optrekt? Dit kan bijvoorbeeld een reden zijn voor latere benaderingsproblemen, maar de oorzaken zijn divers. Mensen die als baby en peuter voor langere tijd door ziekte of verblijf in een couveuse geïsoleerd zijn geweest, die geweld- en/of misbruik hebben ondergaan kunnen het later bijna onmogelijk maken om zich te laten aanraken en zich te hechten.
Ik kruip tegen je aan, jij kruipt in me
Soms zijn diepste onbewuste problemen een belemmering. Ons leven begint met in de baarmoeder van een moeder te zijn, wat betekent dat we in een ander mens zijn en er dan weer uitkomen. Kleine kinderen willen soms terug naar de moederschoot. In het geval van seksualiteit penetreert de man de vrouw en dringt op die manier het lichaam van de vrouw binnen waardoor zij dit als daad van agressie kan ervaren. Als bij de vroege ontwikkeling van kinderen voortdurend grenzen werden overschreden, als er sprake was van verwaarlozing, koude gevoelens, misbruik of geweld, dan zijn de getroffenen zich niet langer bewust van hun grenzen. Soms zijn hier onbewuste fantasieën en angsten aan het werk, die vaak pas na een trauma of een persoonlijke crises (zoals bijvoorbeeld een depressie of een burn out) aan het licht komen. Tot die tijd worstelen de getroffenen met “buikpijn” of “diarree”, “obstipatie” en veel psychosomatische klachten.
Wat moeten we doen?
Gehechtheid als iets heel belangrijks gaan beschouwen, lichaamsbewustzijn bevorderen, communicatie- en relatieklassen op scholen opzetten – we staan waarschijnlijk nog helemaal aan het begin als het gaat om “gebrek aan contact”.
Wordt vervolgd.
